انگل های تک یاخته ای(تریکومونیاز)
بیماری انگلی است که با زخم های دایره ای شکل زرد رنگ(دگمه ای)در گلو وحلق کبوتر مشخص می گردد عامل ان تک یاخته ای به نام تریکوموناس است که از تاژک داران بوده ودارای دو تاژک می باشد نام انگل کبوتری ان تریکوموناس کوامبه است که علاوه بر کبوتران دیگر ماکیان را نیز درگیر ومی کند
-درکبوتران بالغ این بیماری به صورت طبیعی وجود دارد ولی هیچ گونه زیانی به پرنده نمی رساند ولی درجوجه ها عفونت های شدید ایجاد می کند
*راهای انتقال
1-تغذیه جوجه توسط مادر بیمار
2-ورد انگل از کف لانه و از طریق ناف جوجه ها
3- از دان خوری واب خوری
*تشخیص
بیماری جوجه هار را در5تا7 هفتگی الوه می کندکه علائم ان ژولیدگی پرها اسهال لاغری بی اشتهایی ونوشیدن اب فراوان
1-شکل حنجره ای
بروز ضایعات زرد رنگ پنیری برروی غشا مخاطی دهان وحنجره که با بزرگ شدن به اندازه باقلا باعث عدم تنفس ودانه خوردن می شود
2-شکل نافی
در اثر ورود عفونت از کف لانه واز راه ناف بیماری به صورت تورم زیر جلدی رخ میدهد که با شکافتن ان چرک پنیری خارج می شود وگاهی عفونت پیش رفته وبه اندام داخلی سرایت می کند
3-شکل مختلط
که دراین شکل هر دو صورت بالا به وجود امده ومرگ ومیر به 0/80در جوجه ها میرسد
*درمان
1-داروی امینونیتروتیازول(انهپتین)
مصرف بیش از حد مقاومت در قبال بیماری به وجود اورده وممکن است باعث فلجی وعدم توانای تولید مثل گردد
2-داروی دیمتریدازول(ایمتریل)
داروی کابرکول که از دو داروی دیمتریدازول ویک انتی بیوتیک به نام امینوسیدر تشکیل یافته مناسب است زیرا که انتی بیوتیک موجود دران علاوه ر درمان عفونت ثانویه باکتریای به طور غیر مستقیم برتک یاخته ها نیز اثر میکند زیرا این انتی بیوتیک باعث از بین بردن باکتری ها که منبع غذای تک یاخته ای هاست می گردد میزان مصرف کابروکول در الودگی شدید 5گرم در 1لیتر اب وداروی ایمترال 1گرم در1لیتر اب مدت یک روز در دو هفته است
3-تجویز داروی فلاجیل به میزا 60میلی گرم در هرکیلو وزن پرنده از راه دهان است
4- بعد از بر طرف شدن علائم بیماری درمان را با داروی اریترومایسین ادامه داده به صورت 1گرم در1لیتر اب یک بار دهفته و4هفته متوالی
*-*پیشگیری
1-در صورت الودگ قبلی گله باید درمان دوره ای ادامه یابد
2-پیشگیری بسیار واجب است زیرا کبوتر مبتلا در اثر عوارض داخلی به ویژه کبد قاردر به رقابت درمسابقه نسیت
3-گله درمان شده کاملا پاک نمی شود ولی جوجه های به وجود امده نوعی ایمنی دربرابر ان پیدا می کنند
منبع :نگهداری وبهداشت کبوتران
*
به این بیماری دیفتریا نیز می گویند و با علامتهایی چون جراحات پنیری زرد رنگ در دهان و حلق و چینه دان مشخص می گردد. جوجه کبوترها و کبوترهای جوان به این بیماری بسیار حساس می باشند.
عامل بیماری انگلی با نام تریکوموناس گالینی (Trichomonas Gallinae) می باشد. و انتقال بیماری از راه دهان و توسط آب و غذای آلوده صورت می پذیرد. معمولا کبوتر آلوده د هنگام تغذیه ی جوجه های خود ، از راه دهان بیماری را به آنها منتقل می کند و به این ترتیب چینه دان جوجه ها آلوده می شود و عامل بیماری به سرعت در آ» محل تکثیر شده و افزایش زیاد جراحات بیماری سبب تلف شدن جوجه می شود. بیشترین میزان مرگ و میر جوجه ها در سنین 10 تا 20 روزگی آنها اتفاق می افتد.
در کبوترهای بیمار ، پرها شفافیت و درخشندگی ندارند و پرنده میلی به پرواز نخواهد داشت. بی اشتهایی و اسهال نیز ممکن است وجود داشته باشد. از دهان پرنده بیمار ترشحات آبکی بدبویی جاری می شود و جراحات پنیری زرد رنگ و یا پرده دار مخاط دهان به ویژه حنجره را در بر می گیرد و حتی تا مری و چینه دان نیز ادامه می یابد و عوارض تنفسی ایجاد می کند و حدود 7 تا 10 روز پس از مشاهده ی این علامات ، پرنده تلف می شود. برای تشخیص دقیق این بیماری باید از آزمایشگاه کمک گرفت. این بیماری را نباید با برفک ، آبله کبوتر و کمبود ویتامین A اشتباه گرفت.
در شکل حنجره ای ، تنفس بد بو می تونه یکی از نشانه های این بیماری باشه و باید حتما غده برداشته بشه و با محلوله گلیسیرین یده به صورت فتیله کردن جای ذخم شستشو بشه (توجه از محلول رقیق شده استفاده بشه چون سمیه) و آبخوریها و دانخوریها حتما ضدعفونی بشه و با مشعل (وسیله ای مشابه همینی که کله پزیها باهاش کله پاچه پاک می کنند) کف گنجه ضدعفونی بشه وگرنه مجددا این بیماری شیوع پیدا می کنه.
درمان:
مترونیدازول با نام تجاری فلاجیل (Flagyl) به میزان 60 میلی گرم / کیلوگرم وزن مخلوط با دان برای مدت 5 روز و یا محلول در آب آشامیدنی به نسبت 1:4000 مناسب است.
داروی دیگر به نام آنهبتین(Enheptin) است که از طریق آب آشامیدنی به نسبت 05/0 تا 1/0 درصد در آب به مدت 9 روز داده می شود.
روش قدیمی درمان با سولفات مس نیز استفاده می شود. محلول 1:2000 سولفات مس در آب آشامیدنی تهیه نموده و به مدت 3 تا 5 روز در دسترس پرنده قرار داده و بعد از 7 روز مجددا این روش تکرار می شود.
در کبوترهای بیمار باید جراحات را برداشت و جای آنها را با محلول گلیسیرین یده و یا محلول مترانیدازول آغشته نمود.
باید به صورت مستمر و دوره ای اقدام به ضد عفونی کردن جایگاه کبوترها کرد.
-درکبوتران بالغ این بیماری به صورت طبیعی وجود دارد ولی هیچ گونه زیانی به پرنده نمی رساند ولی درجوجه ها عفونت های شدید ایجاد می کند
*راهای انتقال
1-تغذیه جوجه توسط مادر بیمار
2-ورد انگل از کف لانه و از طریق ناف جوجه ها
3- از دان خوری واب خوری
*تشخیص
بیماری جوجه هار را در5تا7 هفتگی الوه می کندکه علائم ان ژولیدگی پرها اسهال لاغری بی اشتهایی ونوشیدن اب فراوان
1-شکل حنجره ای
بروز ضایعات زرد رنگ پنیری برروی غشا مخاطی دهان وحنجره که با بزرگ شدن به اندازه باقلا باعث عدم تنفس ودانه خوردن می شود
2-شکل نافی
در اثر ورود عفونت از کف لانه واز راه ناف بیماری به صورت تورم زیر جلدی رخ میدهد که با شکافتن ان چرک پنیری خارج می شود وگاهی عفونت پیش رفته وبه اندام داخلی سرایت می کند
3-شکل مختلط
که دراین شکل هر دو صورت بالا به وجود امده ومرگ ومیر به 0/80در جوجه ها میرسد
*درمان
1-داروی امینونیتروتیازول(انهپتین)
مصرف بیش از حد مقاومت در قبال بیماری به وجود اورده وممکن است باعث فلجی وعدم توانای تولید مثل گردد
2-داروی دیمتریدازول(ایمتریل)
داروی کابرکول که از دو داروی دیمتریدازول ویک انتی بیوتیک به نام امینوسیدر تشکیل یافته مناسب است زیرا که انتی بیوتیک موجود دران علاوه ر درمان عفونت ثانویه باکتریای به طور غیر مستقیم برتک یاخته ها نیز اثر میکند زیرا این انتی بیوتیک باعث از بین بردن باکتری ها که منبع غذای تک یاخته ای هاست می گردد میزان مصرف کابروکول در الودگی شدید 5گرم در 1لیتر اب وداروی ایمترال 1گرم در1لیتر اب مدت یک روز در دو هفته است
3-تجویز داروی فلاجیل به میزا 60میلی گرم در هرکیلو وزن پرنده از راه دهان است
4- بعد از بر طرف شدن علائم بیماری درمان را با داروی اریترومایسین ادامه داده به صورت 1گرم در1لیتر اب یک بار دهفته و4هفته متوالی
*-*پیشگیری
1-در صورت الودگ قبلی گله باید درمان دوره ای ادامه یابد
2-پیشگیری بسیار واجب است زیرا کبوتر مبتلا در اثر عوارض داخلی به ویژه کبد قاردر به رقابت درمسابقه نسیت
3-گله درمان شده کاملا پاک نمی شود ولی جوجه های به وجود امده نوعی ایمنی دربرابر ان پیدا می کنند
منبع :نگهداری وبهداشت کبوتران
*
به این بیماری دیفتریا نیز می گویند و با علامتهایی چون جراحات پنیری زرد رنگ در دهان و حلق و چینه دان مشخص می گردد. جوجه کبوترها و کبوترهای جوان به این بیماری بسیار حساس می باشند.
عامل بیماری انگلی با نام تریکوموناس گالینی (Trichomonas Gallinae) می باشد. و انتقال بیماری از راه دهان و توسط آب و غذای آلوده صورت می پذیرد. معمولا کبوتر آلوده د هنگام تغذیه ی جوجه های خود ، از راه دهان بیماری را به آنها منتقل می کند و به این ترتیب چینه دان جوجه ها آلوده می شود و عامل بیماری به سرعت در آ» محل تکثیر شده و افزایش زیاد جراحات بیماری سبب تلف شدن جوجه می شود. بیشترین میزان مرگ و میر جوجه ها در سنین 10 تا 20 روزگی آنها اتفاق می افتد.
در کبوترهای بیمار ، پرها شفافیت و درخشندگی ندارند و پرنده میلی به پرواز نخواهد داشت. بی اشتهایی و اسهال نیز ممکن است وجود داشته باشد. از دهان پرنده بیمار ترشحات آبکی بدبویی جاری می شود و جراحات پنیری زرد رنگ و یا پرده دار مخاط دهان به ویژه حنجره را در بر می گیرد و حتی تا مری و چینه دان نیز ادامه می یابد و عوارض تنفسی ایجاد می کند و حدود 7 تا 10 روز پس از مشاهده ی این علامات ، پرنده تلف می شود. برای تشخیص دقیق این بیماری باید از آزمایشگاه کمک گرفت. این بیماری را نباید با برفک ، آبله کبوتر و کمبود ویتامین A اشتباه گرفت.
در شکل حنجره ای ، تنفس بد بو می تونه یکی از نشانه های این بیماری باشه و باید حتما غده برداشته بشه و با محلوله گلیسیرین یده به صورت فتیله کردن جای ذخم شستشو بشه (توجه از محلول رقیق شده استفاده بشه چون سمیه) و آبخوریها و دانخوریها حتما ضدعفونی بشه و با مشعل (وسیله ای مشابه همینی که کله پزیها باهاش کله پاچه پاک می کنند) کف گنجه ضدعفونی بشه وگرنه مجددا این بیماری شیوع پیدا می کنه.
درمان:
مترونیدازول با نام تجاری فلاجیل (Flagyl) به میزان 60 میلی گرم / کیلوگرم وزن مخلوط با دان برای مدت 5 روز و یا محلول در آب آشامیدنی به نسبت 1:4000 مناسب است.
داروی دیگر به نام آنهبتین(Enheptin) است که از طریق آب آشامیدنی به نسبت 05/0 تا 1/0 درصد در آب به مدت 9 روز داده می شود.
روش قدیمی درمان با سولفات مس نیز استفاده می شود. محلول 1:2000 سولفات مس در آب آشامیدنی تهیه نموده و به مدت 3 تا 5 روز در دسترس پرنده قرار داده و بعد از 7 روز مجددا این روش تکرار می شود.
در کبوترهای بیمار باید جراحات را برداشت و جای آنها را با محلول گلیسیرین یده و یا محلول مترانیدازول آغشته نمود.
باید به صورت مستمر و دوره ای اقدام به ضد عفونی کردن جایگاه کبوترها کرد.
