این بیماری رایج در میان پرندگان شکاری اغلب منجر به مرگ پرنده در اسارت می شود.نشانه های آن شامل سنگین نفس کشیدن، خوب پرواز نکردن ، استفراغ متناوب، کاهش اشتها، کاهش وزن و مدفوع سبز رنگ می باشند. آسپرژیلوسیس زمانی رخ می دهد که پرنده هاگ قارچ ها را که در هوا و خاک یافت می شوند، استنشاق کند. هاگ قارچ ها به ریه رسیده و ایجاد بیماری می کند. آسپرژیلوسیس چنانچه در مراحل اولیه تشخیص داده شود قابل درمان است اما درمان آن ساده و آسان نیست. بنابراین منطقی خواهد بود که پرنده ی جدید از لحاظ آسپرژیلوسیس مورد آزمایش قرار گیرد. اگر چنانچه گمان می کنید که پرنده ی شما از آسپرژیلوسیس رنج می برد بلافاصله به دامپزشک خود مراجعه نمایید.
پرندگان شکاری در اغلب اوقات سال در معرض خطر آسپرژیلوسیس هستند بخصوص زمانی که مریض، ضعیف و یا تحت فشار و استرس هستند. استرس می تواند ناشی از قرارگرفتن در اتاق تاریک، مرطوب و یا گرم همراه با گرد و غبار و عدم جریان داشتن هوا به میزان کافی و همچنین افزایش تمرینات بدون دریافت وعده غذایی کافی و یا سفرهای طولانی مدت و مخصوصا همراه با تغییرات آب و هوایی باشد.
برای جلوگیری از آسپرژیلوسیس، پرنده خود را در محلی تمیز وبدون استرس نگهداشته ،او را با رعایت تعادل در رژیمی شامل استخوان، پر و خز(پوست) تغذیه کرده و همچنین هیچگاه پرنده سالم و بیمار را در یک محل نگهداری نکنید.
جهت سراتوسپیکیولوم بررسی کنید
یکی از بیماری های عمده در خاورمیانه هجوم کرم دستگاه تنفسی، که به سراتواسپیکیولوم معروف است، به ریه ها ست. این کرم ها در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری بسیار رایج اند واغلب بالابان های وحشی در کشورهای مبدا تولدشان به آنها مبتلا شده اند. منشا این کرم ها ، سوسک هایی است که توسط بالابانها از روی زمین خورده شده یا توسط حیواناتی که توسط آنها شکار میشوند، بلعیده شده اند. لارو این کرم ها از شکم حرکت کرده و به سمت ریه ها حرکت می کند و می تواند به شکل ماکارونی رشد کرده و بالغ شود و تا حدود 20 سانتی متر هم برسد.
اگر تعداد این کرم ها کم باشد ممکن است نشانه ی مشهودی عارض نگردد اما تعداد زیادی از آنها می تواند منجر به بروز مشکلات تنفسی، استفراغ، عملکرد ضعیف در پرواز و بیماری های خطر ناکی در ریه شود. از آنجا که این کرم ها هیچگونه تخمی در مدفوع پرنده ندارند، تشخیص دادن آنها بسیار سخت خواهد بود.بهترین روش تشخیص این کرم ها آندوسکوپی بوده که یک روش رایج و ایمن جهت آزمودن سلامت داخلی پرنده است. اگر چنانچه کرم ها وجود داشته باشند، در یک زمان می توان همه ی انها را برداشت.قرص ها باید با دقت استفاده شوند زیرا کرم های مرده چنانچه با آندوسکوپی برداشته نشوند، می توانند بیماری زا باشند .
غلبه بر میخچه
میخچه التهاب کف پا همراه با تورم، ایجاد آبسه و درد در اثر فشار است. موارد شدید می توانند منجر به آسیب به پوست، ماهیچه ، تاندون و استخوان پای پرنده ی شکاری شوند. درد می تواند منجر به آن شود که پرنده هنگام از ناراحتی و درد پایش را بالا نگه داشته، هنگام راه رفتن لنگان لنگان رفته و یا حتی بروی سینه بخوابد.ممکن است قادر به پنجه کردن شکار هم نباشند. موضع آسیب دیده ممکن است داغ، بادکرده و قرمز با خال های ریز،پوسته پوسته های درشت یا حتی زخم های سر باز در کف پا که مخصوصا هنگام لمس کردن بالا نگهداشته می شود، باشد.
موارد مختلفی در مورد میخچه دخیل بوده که شامل کمبود تحرک، نشیمن گاه نامناسب و تغذیه نا مناسب می باشد. سپس باکتری موضع را مورد هجوم قرار داده و باعث زخم بستر می شود. برای جلوگیری از آسیب دائمی، بسیار مهم است که به محض مشاهده ی علائم میخچه پرنده ی خود را به کلینیک منتقل کنید.
_635597719712960643.jpg "نشیمن گاهی با رویه ی نرم مثل این میتواند مانع از بروز میخچه شود.")
به هرجهت، بهترین روش پیشگیری است. پس :
• پاهای پرنده را بر روی نشیمن روزانه اش با بلند کردن انگشت وسط چک کرده، پا را با پماد مناسب ماساژداده و ناخن های بیش از حد رشد کرده را با کمک دامپزشک کوتاه کنید.
• در تغذیه از یک رژیم متعادل شامل تمام حیوانات (جوندگان، پرندگان کوچک) همراه با پر و استخوان استفاده کنید.
از انجام تمرینات کافی در طول فصل شکار و پرواز در فضایی ازاد بدون بسته شدن به نشیمن گاه در فصل پرریزی، مطمئن شده و تعدادی نشیمن مختلف شامل سطوح سخت غیر یکنواخت و همچنین چمن مصنوعی مخصوص به کار گیرید.
